حس بویایی و چشایی دو حس متفاوت از یکدیگر هستند. که این دو حس در مجموع بر روی عطر و طعمی که ما از قهوه احساس می کنیم و می نوشیم تاثیر به سزایی دارند. به طور کلی انسان ها پنج حس اصلی دارند که شامل: بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه است. هر کدام از اندام های مرتبط با هر حس، اطلاعاتی را به مغز ما انسان ها می فرستند تا به ما برای درک بهتر این جهان بزرگ پیرامونمان کمک کنند.

برای اینکه درک بهتری از این چرخه عطر و طعم داشته باشیم، می توانیم بگوییم که در دنیای آشپزی هم طعم های واقعی با در نظر گرفتن دو حس، بویایی و چشایی به طور همزمان رخ می دهد. امروزه تقریبا برای همه چیز، چرخه های طعمی به وجود آمده، برای مثال می توان به قهوه، پنیر، روغن، شکلات، عسل و تعداد بی شمار دیگری که هر کدام تعاریف مختص به خود را دارند اشاره کرد.

برای دریافت بهتر این اطلاعات، کمی موشکافانه تر به حس بویایی و چشایی در کنار چرخه طعمی قهوه می پردازیم.

در مجله قهوه راک، بیشتر بخوانید.

حس بویایی

به توانایی ما برای استشمام رایحه های پدیده های جهان، حس بویایی می گویند و بو یا عطر قهوه برای ما یکی از مهم ترین کلیدها برای درک خصلت های طعمی و ویژگی های قهوه است. عطر موجود در قهوه به شکل عنصر گاز است که زمانی که دانه های قهوه تازه آسیاب شده است، به مقدار متنابهی در هوا آزاد می شود و سپس وقتی قهوه دم آوری می شود به شکل بخار در هوا درمی‌آید.

ما به گیرنده هایی در غشای بینی‌ مان مجهز هستیم که به ما امکان درک این بخاطرهای خوش بو و مطبوع قهوه را می دهد. وقتی قهوه ی دم شده را بو می کنیم و دوباره هنگامی که آن را می نوشیم، بخارهای قهوه در داخل دهان ما به سمت بالا می روند تا به کمک گیرنده های بویایی متوجه عطر و طعم قهوه خود بشویم.

حس چشایی موثر در عطر و طعم قهوه

ما چگونه طعم قهوه را احساس می کنیم؟ فرایندی که از طریق پرز های روی زبان باعث می شود تا طعم قهوه را بچشیم، چشیدن نامیده می شود. وقتی ما چیزی را مزه می کنیم، به طور همزمان چهار مزه اصلی را شناسایی می کنیم که این مزه ها عبارتند از: شوری، شیرینی، تلخی و ترشی. همگی این طعم ها در قهوه حس می شود و حضور دارند فقط میزان هر یک کم تر و یا بیشتر است. این مزه ها قابلیت این را دارند که از طریق تلفیق طعمی با یکدیگر ترکیب شوند.

برای مثال در شناخت عطر و طعم قهوه ، مزه ای که دارای میزان مشخصی از شوری است، می تواند احساس تلخی را کم کرده و بر حس شیرینی بیافزاید. و اساسا به همین دلیل است که وقتی به گوجه مقداری نمک اضافه می کنیم احساس می کنیم کمی شیرین تر به نظر می آید.

اجزای درونی دهان ما دارای پایه های عصبی هستند و با استفاده از این اجزا، به ما این امکان داده می شود که لزجی یا روانی روغنی موجود در قهوه را تشخیص دهیم، یا همان چیزی که ما عموما با عنوان حس داخلی دهانی یا غلظت می شناسیم.

به زبان ساده غلیظ بودن، درکی از مواد جامد موجود در قهوه ی دم آوری شده می باشد. این مواد می تواند ذرات میکروسکوپی قهوه باشد که از فیلتر رد شده است. پس به راحتی می توان متوجه شده که چگونه روش دم آوری بر غلیظ بودن قهوه تاثیر می گذارد.

تمام انواع دانه های قهوه دارای لیپید هستند که این لیپیدها شامل چربی و روغن می باشد و باعث می شود که متوجه شویم قهوه حالت روغنی دارد. این لیپیدها در زمان دم آوری خارج می شوند، اما برخلاف عنصرهای شیمیایی دیگر این چربی ها در حین دم آوری حل نمی شوند و میتوان آن ها را به شکل لکه های روغنی و چربی بر سطح فنجان قهوه مشاهده کرد.

شاید با شفاف شدن حس چشایی و بویایی، بهتر متوجه ارتباط و تاثیر حس بویایی و چشایی بر روی عطر و طعم قهوه بشویم.

در کشف و شناخت دنیای قهوه، با قهوه راک همراه باشید.